บทที่ 93 พวกเธอรอดชีวิตทั้งหมด

ลมหนาวพัดผ่าน คิมเบอร์ลี่ตัวสั่นไม่หยุด จามออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า

แต่ตอนนี้เธอไม่มีกะจิตกะใจจะสนใจตัวเองเลย สมาธิทั้งหมดของเธอจดจ่ออยู่ที่ผิวน้ำทะเล เธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าวินาทีถัดไปเร็กซ์จะพาวิลาวัณย์ออกมาได้

แต่เวลาผ่านไปนาทีแล้วนาทีเล่า บนผิวน้ำทะเลกลับไม่มีแม้แต่เงาของคน

ความกังวลในใจของเธอก็ย...